Het Evangelie van Petrus of Evangelie volgens Petrus, is een oude tekst over Jezus Christus, die vandaag slechts gedeeltelijk bekend is. Het wordt beschouwd als een niet-canoniek evangelie en werd als apocrief verworpen door de katholieke synodes van Carthago en Rome, die de nieuwtestamentische canon hebben opgesteld. Het was de eerste van de niet-canonieke evangeliën die werd herontdekt, bewaard in het droge zand van Egypte.
Het gebruikt alle vier de canonieke evangeliën en is het vroegste niet-canonieke verslag van de passie dat er bestaat. Het is niet geheel orthodox: want het werpt twijfel op de realiteit van het lijden van de Heer, en bijgevolg op de realiteit van zijn menselijk lichaam. Met andere woorden, het heeft, zoals Serapion van Antiochië aangaf, een docetisch karakter.