ตามรักเมียเก่า
Um þessa rafbók
ใบหน้าหล่อคมสั่นร้อนด้วยโทสะ กรามหนาขบกันแน่นจนเป็นสัน “คำว่านางบำเรอยังมากไป...ที่ระบายความใคร่ชั่วคราวน่าจะเหมาะกว่า!” คนโมโหจัดกระแทกเสียงดังลั่น จะจับลูกสาวตัวเองไปใส่ตะกร้าล้างน้ำถวายพานผู้ชายอื่น ใช้สมองส่วนไหนคิด!
“ยัยแพร...คุณดา ถืออะไรกันมาคะ พะรุงพะรังเชียว” แม่เลี้ยงวัยกลางคนปรับสีหน้าเข้าสู่โหมดปกติทันควัน ฉีกยิ้มหวานทักทายเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นลูกสาวกับน้องสามีกำลังเดินเข้ามาที่โต๊ะอาหาร นางทำตัวปกติแนบเนียนราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“พวกเราซื้อผลไม้มาฝากคุณลุงค่ะ” คนในหัวข้อสนทนาพยายามบังคับเส้นเสียงไม่ให้สั่นเทา ควบคุมอากัปกิริยาเสมือนไม่ได้ยินประโยคนินทาก่อนหน้า มือบางกำถุงหูหิ้วเอาไว้แน่น อยากก้าวขาไปข้างหน้าต่อ แต่ใยร่างกายไม่ยอมขยับเขยื้อน เพียงฟ้ายืนฟังทั้งสองคุยกันอยู่ตรงนั้นสักพักแล้ว
คิมหันต์หันขวับมามองสบประสานสายตาคู่หม่นที่จ้องมองหน้าเขาอย่างไม่ลดละ จังหวะเหมาะเจาะแบบนี้เขาควรสะใจไม่ใช่เหรอ ในเมื่อเธอเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่เขาดึงมาแก้แค้นคนละโมบ แต่ทำไมหัวใจแกร่งสั่นคลอนแปลกๆ…
keyword: นิยาย, นิยายไทย, Thai novel, Thai ebook, hytexts, หนังสือ,redliverbird
