Duchowy wzrost

Dojrzałość duchowa ma dwie kluczowe cechy: rozeznanie i samokontrolę. Rozeznanie jest niezbędne do samokontroli.

Kiedy osiągniemy duchową dojrzałość, nie będziemy już dziećmi miotanymi przez oszustwo.

I dał apostołów, proroków, ewangelistów, pasterzy i nauczycieli, aby wyposażyli świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do dojrzałego człowieczeństwa, do miary, jaką jest pełnia Chrystusowa, abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi przez fale i unoszonymi przez każdy wiatr nauki, przez chytrość ludzką, przez przebiegłość w podstępnych zamiarach. (Efezów 4:11-14).

Dojrzała osoba ma wyćwiczone zmysły, aby rozróżniać dobro i zło.

Stały pokarm jest dla duchowo dojrzałego człowieka, który przez ciągłe używanie wyćwiczył swoje zmysły, aby odróżniać dobro od zła. (Hebrajczyków 5:14).

Tak więc wzrost duchowy polega na przemianie na nowy sposób rozeznawania i dojrzewaniu do tego nowego sposobu.

Duchowo dojrzała osoba ma samokontrolę.

Jeśli ktoś nie potyka się w tym, co mówi, jest człowiekiem dojrzałym duchowo, potrafiącym też ujarzmić całe swoje ciało. (Jakóba 3:2)

Tak więc wzrost duchowy wiąże się również z przemianą na nowy sposób kontrolowania siebie i dojrzewaniem do tego nowego sposobu.

Duchowo dojrzała osoba posiada wszystkie duchowe atrybuty niezbędne do życia i pobożności. Wzrost duchowy polega na dodawaniu i dojrzewaniu tych atrybutów.

Aby wzrastać duchowo musimy zrobić dwie rzeczy. Musimy zerwać nasze połączenie z przepływem zepsucia, które podtrzymuje i wzmacnia naszą zepsutą duchową naturę. Musimy stworzyć ciągłe, wieczne połączenie z przepływem nieprzekupności, który uformuje, podtrzyma i wzmocni w nas nową duchową naturę.