Na een milde covidbesmetting liep Anne Vroegindeweij zware long covid op. Ze veranderde van een energieke jonge vrouw in iemand die al van een korte wandeling zo overprikkeld raakt dat ze er dagenlang ziek van is. En zoals zij zijn er vele anderen. Online houdt ze contact met lotgenoten en volgt ze het wetenschappelijk onderzoek op de voet, terwijl ze in isolement wacht op een behandeling die werkt.
Ze doet een wrange ontdekking: long covid is niet uniek, maar lijkt op andere postinfectieuze ziektes, zoals ME en chronische lyme. Die ziektes zijn dankzij een combinatie van medische misinterpretaties en misogynie jarenlang nauwelijks serieus genomen en verkeerd behandeld. Ook is er lang te weinig onderzoek naar gedaan. En ondanks die voorgeschiedenis maken we nu dezelfde fouten.