Bir Samimi Diyalog

Neden bu kitap yazıldı diye sorarsanız; sebebi basittir efendim, düşlerimdekilere dokunmak isterim. Pek imrenirim ressam, mimar, aşçı kesimine; kafalarında olup biten düşüncelere ellerinin değmesi, onlara şekil verebilmeleri, onları tadabilmeleri ve koklayabilmeleri pek muazzamdır. Aklımda olanın kaleme geçiş öyküsü de böyle başlar, isterim ki elle tutabileyim: “soyutum” bir kâğıt üstünde “somut” kalsın.

Sanırım işin bir de biyolojik tarafı olsa gerek, insanız vesselam etten kemikten, koldan buttan hayvanlar; canın istiyor ki diğer insanlar varlığını bilsin, bir çift de elin var, o halde neden varoluşunu diğer insanlarla paylaşmayasın? Düşünceler parmak uçlarında dolaşsın ve o kâğıt mevsimlerle kokulara bürünsün, üstüne bir iki damla çay dökülsün aman ne âlâ! Velhasıl temeli buradan gelir benim küçük öykülerin, sahip bekleyen çocukların ve doğmak bilmeyen isimsiz yetimlerin…

Umarım sizler, eminim kendinizden bir şeyler bulacağınız bu metinlerde, günü gelir bir iki satırını hatırınıza getirip yaşadığınız ana eşlik ettirir ve o anı kelimelere tanık gösterirsiniz. Zira anlar olup biter, kelimeler o anları tekrar tekrar yaşatır bizlere. Bir gün olur da herhangi bir balkonda elinizde herhangi bir içecek; belki bir çay, belki bir rakı, belki bir su bardağıyla kafanızı kaldırıp yıldızlara baktığınızda, o anın sarhoşu olup Şu yıldız bir balık olsa, tutardım dersiniz.

Ozan Ekici

25.03.2017 Ankara