Um þessa rafbók
Ontroerend portret van Harry Mulisch in zijn laatste jaren Ik zal een wondergrijsaard zijn, let maar eens op,’ schreef Harry Mulisch in Het ironische van de ironie. Zijn voorspelling kwam uit. De ontdekking van de hemel, zijn magnum opus, verscheen toen hij de vijfenzestig al was gepasseerd en daarna publiceerde hij nog de duizelingwekkende romans De procedure en Siegfried, waarvan de laatste regel voorspellend bleek voor zijn oeuvre: ‘Daarna niets meer.’ Over het onvermijdelijke maakte Mulisch zich niet druk. ‘Dat ik dood kan gaan, moet eerst nog maar eens bewezen worden,’ zei hij daarover. Inmiddels is het bewijs geleverd. In De wondergrijsaard portretteert Onno Blom de grote schrijver in zijn laatste jaren. Blom baseert zich daarbij op de vele notities die hij maakte van zijn gesprekken met Mulisch, in wiens werkkamer hij wekenlang bivakkeerde toen hij aan Zijn getijdenboek (2002) werkte. De twee bleven elkaar geregeld zien en spreken, tot het einde toe. Daarnaast sprak Blom uitgebreid met Mulisch’ vrienden, naasten en familie voor dit portret van de kunstenaar als oude man.
Gefa þessari rafbók einkunn.
Segðu okkur hvað þér finnst.
Upplýsingar um lestur
Snjallsímar og spjaldtölvur
Settu upp forritið Google Play Books fyrir Android og iPad/iPhone. Það samstillist sjálfkrafa við reikninginn þinn og gerir þér kleift að lesa með eða án nettengingar hvar sem þú ert.
Fartölvur og tölvur
Hægt er að hlusta á hljóðbækur sem keyptar eru í Google Play í vafranum í tölvunni.
Lesbretti og önnur tæki
Til að lesa af lesbrettum eins og Kobo-lesbrettum þarftu að hlaða niður skrá og flytja hana yfir í tækið þitt. Fylgdu nákvæmum leiðbeiningum hjálparmiðstöðvar til að flytja skrár yfir í studd lesbretti.
