Księgi Ezdrasza, Nehemiasza i Estery zamykają historyczne księgi Biblii w obecnym porządku biblijnym. Księga Ezdrasza została napisana w V wieku p.n.e. wraz z Nehemiaszem i Esterą. Chodzi o powrót pozostałości z niewoli Imperium Perskiego. Nacisk położony jest na odbudowę świątyni. Księgi te zawierają obszerne zapisy genealogiczne, mające głównie na celu ustalenie roszczeń potomków Aarona do kapłaństwa. Nehemiasz zapisuje ostatnie wydarzenia historyczne w Starym Testamencie, przenosząc historię do około 430 roku p.n.e. Nacisk położony jest na odbudowę murów Jerozolimy. Podobnie jak Ezdrasz, ta księga zawiera obszerne zapisy genealogiczne identyfikujące sukcesję kapłaństwa. Głównymi bohaterami tej księgi są Ezdrasz i Nehemiasz. Chociaż według Ezdrasza Świątynia została odbudowana, mury miasta nadal pozostawały w ruinie z powodu apatii ludu. Jedenaście razy w tekście jest mowa o tym, że Nehemiasz był zajęty modlitwą. Estera opowiada o opatrznościowej opiece Boga i zamyka część historyczną Starego Testamentu. Zapisuje wydarzenia, które miały miejsce, gdy Żydzi byli jeńcami w Persji. Estera była żydowską panną, która służyła jako królowa Persji. Wykorzystała tę pozycję, aby uratować swój lud przed masakrą.