Latarnik
Par šo e-grāmatu
Starzec, zmęczony bardzo intensywnym życiem, który wiele lat tułał się po świecie, podejmował się różnych zawodów, walczył w wojnach i powstaniach, poszukuje miejsca, w którym mógłby wreszcie odpocząć i powspominać ukochaną ojczyznę, do której nie może wrócić (przez udział w powstaniu listopadowym przed laty).
Sienkiewicz napisał Latarnika podczas swojej kilkuletniej wyprawy do Stanów Zjednoczonych, a historia oparta jest na losach autentycznej postaci.
Vērtējumi un atsauksmes
Par autoru
Polski powieściopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla za „całokształt twórczości” (1905). Studiował (1866-71) na różnych wydziałach Szkoły Głównej i rosyjskiego UW, lecz żadnego nie ukończył. Pracował jako dziennikarz (felietony pod pseud. „Litwos”) i jako korespondent w Ameryce Pn. (1876-78). Wiele podróżował (Konstantynopol, Ateny, Zanzibar). Debiutował w 1872 r. powieścią współczesną Na marne oraz tendencyjnymi nowelami Humoreski z teki Worszyłły. Sławę przyniosły mu powieści historyczne.
Działacz społeczny: ufundował (1889) stypendium, z którego korzystali m.in. Wyspiański, Konopnicka, Przybyszewski i Tetmajer; założył sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci w Bystrem; wyjechawszy do Szwajcarii w 1914 r. organizował pomoc ofiarom wojny w Polsce.
