Raport „W” został napisany wkrótce po ucieczce Pileckiego z KL-Auschwitz, która miała miejsce w Wielkanoc 1943. Raport jest pisany skrótowo i zawiera jedynie suche fakty oraz informacje. W tekście tym autor nazwiska kodował pod postacią liczb, do których sporządził także dwustronicowy zaszyfrowany klucz, który nie został dołączony do maszynopisu, a znajdował się wśród materiałów skonfiskowanych podczas aresztowania Witolda Pileckiego w maju 1947 przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Na oryginał Raportu „W” zostały także własnoręcznie naniesione oświadczenia innych członków polskiego podziemia współpracujących z ZOW. Pełny tekst raportu Pileckiego po raz pierwszy został opublikowany w Polsce dopiero w 2000 roku – 55 lat po wojnie. Wcześniej ten i inne raporty były nieznane zarówno polskiemu środowisku naukowemu, jak również obywatelom PRL. Stało się tak, ponieważ Witold Pilecki, powróciwszy po wojnie do Polski, został oskarżony przez komunistyczne władze Polski Ludowej o szpiegostwo. W wyniku przeprowadzonego ze złamaniem wszelkich procedur, ustawionego pod polityczne dyktando procesu skazano go na karę śmierci, a wyrok wykonano w 1948. Do 1989 wszystkie informacje związane z życiem i dokonaniami Witolda Pileckiego podlegały w PRL cenzurze.