Veel risico’s in financiële producten kunnen beheerst worden door ze te verspreiden over een groot aantal risicodragers of door producten met tegenovergestelde risico’s in portefeuilles te combineren. De eerste strategie wordt vooral gebruikt door verzekeraars en pensioenfondsen en de tweede door banken en beleggers. Tegenwoordig zijn er echter binnen financiële instellingen en zelfs op het niveau van individuele producten veel mengvormen van de verschillende soorten risico. Onvoorziene afhankelijkheden in portefeuilles van verzekeringscontracten of het wegvallen van veronderstelde afhankelijkheden op de financiële markten kunnen grote gevolgen hebben voor de effectiviteit van procedures die financieel risico moeten beperken. Het onderzoek in de actuariële wetenschappen en de financiële wiskunde zal zich volgens de auteur dan ook meer moeten gaan richten op het modelleren van de onzekerheid in zulke afhankelijkheden, en op het expliciet en apart waarderen van de rechten in pensioencontracten en verzekeringspolissen die tegen verschillende vormen van risico beschermen.