Voorbij het einde. Wetenschappelijke hypothesen over onsterfelijkheid. Van de ziel tot kwantumbewustzijn: Reis door de theorieën van Stapp, Penrose, Bohm, Tononi, Faggin en vele anderen.

Vóór de komst van de kwantumfysica was de wereld van onzichtbare verschijnselen, die zich buiten het menselijk begrip bevinden, traditioneel gereserveerd voor de metafysica, een filosofische discipline die zich bezighoudt met ontologische en transcendentale kwesties. Het oude onderscheid tussen het materiële en het spirituele was scherp. De natuurkunde richtte zich op de studie van fysische en meetbare verschijnselen, terwijl de metafysica zich bezighield met metafysische vraagstukken, zoals het wezen van de ziel, de aard van het bewustzijn en het leven na de overgang.

Maar met de revolutie in de kwantumfysica aan het begin van de 20e eeuw werden de fundamenten van de werkelijkheid aan het wankelen gebracht. Experimenten op subatomair niveau onthulden gedrag van materie dat volledig verschilde van wat werd voorspeld door de wetten van de klassieke fysica. Concepten zoals kwantum superpositie, verstrengeling en golf-deeltje dualiteit werden geïntroduceerd. Deze fenomenen zijn ongrijpbaar, kunnen niet direct worden waargenomen en stellen onze traditionele opvatting van de objectieve, deterministische werkelijkheid op de proef.

In deze context wordt wat ooit tot het domein van de metafysica behoorde, zoals de aard van het menselijk bewustzijn of de onsterfelijkheid van de ziel, geleidelijk een studieobject voor de theoretische fysica.

Sommige baanbrekende wetenschappers proberen natuurkundige modellen te ontwikkelen die schijnbaar niet-fysieke verschijnselen kunnen verklaren, maar die wel nauw verbonden zijn met onze menselijke ervaring.

Bewustzijn wordt bijvoorbeeld steeds meer gezien als een opkomend fenomeen dat verband houdt met de complexiteit van de hersenen en hun interacties op kwantumniveau. Evenzo postuleren sommige theorieën het bestaan van dimensies in ruimte-tijd die het bestaan van niet-materiële realiteiten mogelijk zouden kunnen maken, wat de deur opent voor hypotheses over de onsterfelijkheid van de ziel of de mogelijkheid van bestaan voorbij de fysieke doorgang.

Uiteindelijk vormt de fusie van kwantumfysica en oude existentiële vragen, zoals bewustzijn, de ziel en het leven na het overlijden, een fascinerende en controversiële grens in het hedendaagse wetenschappelijke onderzoek. Deze interdisciplinaire benadering herdefinieert de grenzen tussen wetenschap en spiritualiteit, daagt onze traditionele opvattingen over de werkelijkheid uit en opent nieuwe perspectieven op de aard van het universum en de mens.

Dit boek stelt niet de vraag of er sprake is van overleving van de ziel (of bewustzijn) na de transitie, maar gaat uit van een transformatie die de psychologische identiteit onveranderd laat. De vraag die het boek probeert te beantwoorden aan de hand van de huidige wetenschappelijke kennis en de meningen van de meest gerenommeerde theoretische natuurkundigen is gericht op het begrijpen in welke vorm deze transformatie plaatsvindt.

Klaarblijkelijk overleeft de ziel, of het kwantumbewustzijn, als 'informatie' na de passage. Zeer geavanceerde theoretische speculaties vragen zich af of er in de toekomst wetenschappelijke instrumenten beschikbaar zullen zijn die deze informatie kunnen decoderen of er zelfs mee kunnen communiceren. Uiteindelijk vormt de fusie van kwantumfysica en oude existentiële vragen zoals bewustzijn, de ziel en leven na de overgang een fascinerende en controversiële grens in het hedendaagse wetenschappelijk onderzoek.