Iedereen verwachtte dat ik zou gaan ijshockeyen.
Ik was er goed in, zeker, maar ik was nog beter als arts.
En dus hing ik mijn schaatsen aan de wilgen en sloot me aan bij Artsen zonder Grenzen.
Toch is er geen plek zo fijn als thuis en dus ben ik terug. En in plaats van op het ijs te staan, sta ik nu aan de kant als teamarts.
En na al die jaren het spel van kat en muis spelen, is het tijd om de inzet van het spel te verhogen. Want zij is altijd de mijne geweest. Punt.
Julia
Als maatschappelijk werker voor het ijshockeyteam werken, is een droom die uitkomt.
Om hier te komen, was niet gemakkelijk en het heeft ervoor gezorgd dat mijn hart gesloten is en liefde iets is dat ik niet nastreef. Geen verplichtingen, geen voorwaarden en geen beloftes.
Tot die ene nacht waarop alles veranderde.
Hij was er voor me toen ik het echt nodig had. En het belangrijkste is dat ik zijn hulp toeliet.
Misschien is hij wel gewoon perfect voor mij.