O, dat het ook hier bij ons in onze harten moge beginnen—dat wij het eerst worden opgewekt, en dan zal de Heer ook zeker ons werk zegenen. Wanneer gij twee menschen tot elkander wilt brengen, moet gij toch ook dicht bij hen staan. Wanneer gij zondaars tot God wilt brengen, moet gij dicht bij God en dicht bij de zondaars staan; en wanneer een mensch dicht bij God staat zal hij liefde gevoelen tot den zondaar en zijn hart zal naar hem uitgaan. Maar vóor wij zelven dicht bij God gebracht zijn, kunnen wij de menschen ook niet tot God brengen.

Iemand heeft gezegd: God gebruikt het werktuig, dat het naast voor de hand ligt. Als wij dicht bij God zijn zal Hij ons gebruiken, en als wij dat niet zijn, zal Hij het wezenlijk niet doen. Welnu, wat wij noodig hebben is in een toestand te komen, die God van alles de eere geven wil. Er zijn somtijds dingen, die mij bij tijden doen beven, dat er van het werk niets terecht komen zal, omdat er zooveel menschenwerk onder doorloopt. Nu moeten wij dit menschenwerk afbreken, als er ten minste een gegrond en diep werk komen zal. Wij moeten zelf zinken.

Indien wij maar ons eigen “ik” in het stof kunnen leggen en al onze waardigheid verliezen, zelf uit den weg gaan, en zeggen: “Heer, onze God, gebruik mij, als Gij kunt, en zoo niet, gebruik dan een ander,” of wanneer wij verkeeren in den geest van den prediker in de woestijn, die zeide: “Hij moet wassen en ik minder worden,” dan zal de Heer ons opbeuren en ons gebruiken. O, laat mij u dan toch smeeken te doen wat ge kunt om dat menschenwerk af te breken. Laat ons zien op het kruis met den vollen Christus in het gezicht, en dan zullen wij menschen zien komen tot het Koninkrijk Gods.