De antichrist: De vloek van het christendom is Nietzsches vernietigende kritiek op het christendom en zijn invloed op de westerse cultuur en moraal. Hoewel de meeste Engelse vertalingen de titel hebben weergegeven als De Anti-Christus, is het Duitse woord voor Christen Christus, dus kan dit werk ook vertaald worden als De Anti-Christen. Omdat hij naar zichzelf verwijst als de beëindiger van het christendom, en niet alleen als de bijbelse antichrist, geeft deze vertaling de bedoeling van de titel beter weer. De tekst is een van Nietzsches laatste werken en geeft kritiek op het christendom in een scherpe, polemische en extreem vijandige stijl. Nietzsche hekelt het Christendom als een religie van zwakte en rancune en stelt dat het de natuurlijke instincten en vitaliteit van de mensheid heeft onderdrukt ten gunste van een moraliteit die gebaseerd is op schuld, zelfverloochening en de belofte van een leven na de dood. Hij contrasteert het christelijke wereldbeeld met zijn eigen visie van een levensbevestigende transhumanistische, dionysische filosofie die kracht boven goedheid stelt, creativiteit boven waarheid en de omarming van het nihilisme van het materiële bestaan. De Antichrist is een poging van Nietzsche om alle religieuze en metafysische dogma's af te wijzen, waarbij hij ironisch genoeg zijn eigen metafysische dogma's opeist, een realiteit waar Heidegger uitgebreid commentaar op levert. Nietzsches vader was een protestantse dominee en veel van zijn familieleden waren dominee (waaronder zijn zwager), dus het beeld van het christendom dat hij hier aanvalt is duidelijk het protestantse beeld. Oosters-orthodoxie wordt helemaal niet genoemd en katholicisme wordt zelden genoemd. In een brief aan Peter Gast schrijft hij "Het kwam bij me op, beste vriend, dat het voortdurende innerlijke debat met het christendom in mijn boek vreemd, zelfs gênant voor je moet zijn; maar het is het beste stuk van het ideale leven dat ik echt heb leren kennen; van kinds af aan heb ik het in vele hoeken gevolgd, en ik geloof dat ik er nooit gemeen in mijn hart tegen ben geweest. Tenslotte stam ik af van hele generaties christelijke geestelijken." Der Antichrist werd geschreven in 1888 maar voor het eerst gepubliceerd in 1895. Deze publicatie maakte deel uit van het grotere volume De wil tot macht, een verzameling van Nietzsches ongepubliceerde geschriften die door zijn zus, Elisabeth Förster-Nietzsche, werden verzameld en geredigeerd en door C.G. Naumann in Leipzig werden uitgegeven. De tekst is een van Nietzsches laatste werken en geeft kritiek op het christendom in een scherpe en polemische stijl. Deze nieuwe vertaling uit van het originele Duitse manuscript uit 1889 bevat een nieuw nawoord van de vertaler, een tijdlijn van Nietzsches leven en werk, een index met beschrijvingen van zijn belangrijkste concepten en samenvattingen van zijn complete werken. Deze vertaling is ontworpen om de leunstoelfilosoof in staat te stellen zich te verdiepen in de werken van Nietzsche zonder dat hij een fulltime academicus hoeft te zijn. De taal is modern en helder, met vereenvoudigde zinsconstructies en dictie om Nietzsches complexe taal en argumenten zo toegankelijk mogelijk te maken. Deze Geannoteerde editie bevat ook extra materiaal dat het manuscript aanvult met autobiografische, historische en taalkundige context. Dit biedt de lezer een holistische kijk op deze zeer raadselachtige filosoof als zowel een inleiding als een verkenning van Nietzsches werken; van zijn algemene begrip van zijn filosofische project tot een verkenning van de diepten van zijn metafysica en unieke bijdragen. Deze editie bevat: Een nawoord van de vertaler over de geschiedenis, impact en intellectuele nalatenschap van Nietzsche Vertaalkundige aantekeningen bij het originele Duitse, Latijnse en Griekse manuscript Een index van filosofische concepten gebruikt door Nietzsche met een focus op existentialisme en fenomenologie Een chronologische lijst van Nietzsches gehele oeuvre Een gedetailleerde tijdlijn van Nietzsches leven en werk