अस्सल अनुभवांतून मानवी जीवन सत्याचा वेध घेणाऱ्या विश्वात्मक कथाकथा ही विविध रूपांनी जशी अवतरत असते, तशी मानवी जीवनाची विविध अंगोपांगे ती धुंडाळत असते. तिला कोणतेही मानवी जीवन वज्र्य नसते. असे असले, तरी त्या कथेच्या निर्मात्या लेखकाच्या वाट्याला विशिष्ट जीवन आलेले असते. त्या विशिष्ट जीवनातील अनेक अनुभवांना आणि त्यांच्या घटकांना तो आपल्या कथेत साकार करत असतो. पण गमतीची गोष्ट अशी, की त्या विशिष्ट घटनाप्रसंगांच्या पदरांना धरून तो विश्वात्मक मानवी जीवन-सत्याचा वेध घेतो. त्यामुळे कथेचा अनुभवाकार, कथेचे शरीर विशिष्ट असले, तरी त्या कथेचा आत्मा, आशय विश्वात्मक असतो. कलात्मक कथेचा हा गुणविशेष असतो. आनंद यादवांच्या `झाडवाटा'मध्ये याचा प्रत्यय येतो. ते `झाडवाटा' धुंडाळत असले, त्या वाटांवरील अनुभव व्यक्त करत असले, तरी त्या कथांचा आशय, आत्मा मात्र सर्वच मानवी मनांना आपलासा वाटतो. `झाडवाटा'ची ही किमया पानोपानी अनुभवाला येते.
A story comes in different forms, it searches through the different modes of life. None of the experiences or forms of life are forbidden to it. At the same time, the writer undergoes some particular life-style. He expresses this through his writings. Still, he tries to take an aim at the universal happenings based on his personal experiences. This in turn makes the story universal with its peculiar body and form. This is a unique feature of the artistic stories. We taste the trueness of this throughout Anand Yadav`s stories sketched in "Zadvata`, literally meaning the ways in a jungle. Even though the author is explaining his personal experiences, the readers find them to be universal. Each and every leaf of all the trees make this come true.
