اقتصاد چیست؟

اقتصاد علم مطالعه رفتارهای اقتصادی انسان است و این رفتارها عبارت است از چگونگی استفاده افراد از منابع در دسترس خود، تا خدمات و کالاهای خود را تولید کنند.

بشر تمایل دارد راهی را انتخاب کند که با صرف کمترین هزینه و تلاش به بهترین نتیجه با بالاترین کارایی برسد. در نتیجه اقتصاد یک علم طبیعی نیست. بلکه شامل اصول و قواعد است. از دیدگاه افراد مختلف اقتصاد معانی متفاوتی دارد که در ذیل به بعضی از آن‎ها اشاره می‎کنیم.

ارسطو: اقتصاد یعنی مدیریت خانه

آدام اسمیت: اقتصاد علم بررسی ماهیت و علل ثروت ملل مختلف است.

استوارت میل: اقتصاد بررسی ماهیت ثروت از طریق قوانین تولید و توزیع است.

ریکاردو: اقتصاد علم است.

آلفردمارشال: اقتصاد مطالعه بشر در زندگی شغلی است.

محصولات و خدمات

محصولات به هر چیزی گفته می‎شود. که یک خواسته یا نیاز را بر طرف کند. محصولات می‎توانند محسوس باشند مثل ابزار یا ماشین آلات و یا نامحسوس باشند مثل تحصیلات، که در این صورت خدمات نامیده می‎شوند، اما در علم اقتصاد محصولات و خدمات با هم به کار برده می‎شوند.

منابع

منابع می‎توانند به صورت زمین، کار، سرمایه و کار آفرینی طبقه‎بندی شوند.

زمین به معنای، خود زمین است و یا هر چیزی که روی آن چیزی رشد می‎کند یا می‎توان از آن بهره‎برداری کرد، کار و تلاش برگرفته از هر دو جنبه روحی و جسمی انسان می‎باشد.

سرمایه در علم اقتصاد به معنای سرمایه مادی و پول نیست؛ بلکه یک محصول است که تولید شده است. تا برای تولید دیگر محصولات به کار برده شود.

محصولات برای دو منظور تولید می‎شوند:

1- ممکن است یک محصول برای تامین نیاز مصرف کننده باشد که این هدف نهایی تولید است.

2- ممکن است یک محصول اصلی باشد نه برای مصرف بلکه برای تولید دیگر محصولات چه محصول مصرفی و یا چه محصول اصلی دیگر

بنابراین محصولات اصلی از قبیل آچار مکانیک یا یک ساختمان مدرسه منابعی هستند که تولید شده‎اند و با دیگر منابع مثل (کار و زمین) ترکیب خواهند شد، تا به تولید یاری رسانند.

بعضی از محصولات ممکن است در یک استفاده به عنوان کالای مصرفی و در دیگر مورد به عنوان کالای اصلی قلمداد شود.

برای مثال یک کامپیوتر شخصی را در نظر بگیرید، وقتی کامپیوتر فقط برای بازی کردن یک نفره استفاده شود، یک کالای مصرفی است از نظر دیگر وقتی کامپیوتر به عنوان یک پردازش کننده لغت برای نوشتن یک متن به کار می‎رود، دیگر یک کالای اصلی است.

کارآفرینی مانند کار یک اثر انسانی است و کار آفرینان ریسک کنندگان بزرگی هستند. آنها بالاتر از مدیران هستند اگر چه آنها از توانایی‎های مدیریتی استفاده می‎کنند.کار آفرین فاکتورها را با هم جمع می‎کند و آن‎ها را به سمت یک تولید طراحی شده انتقال می‎دهد.